ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ
Η νόσος του Parkinson είναι η δεύτερη συχνότερη νευροεκφυλιστική νόσος του εγκεφάλου μετά την νόσο Αlzheimer. Η νόσος αυτή προκαλεί εκφυλισμό σε μια συγκεκριμένη ομάδα νευρικών κυττάρων που εντοπίζονται στην μέλαινα ουσία του εγκεφάλου και ρόλος τους είναι να παράγουν ντοπαμίνη.
Η ντοπαμίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής που παίζει κύριο ρόλο στον αρμονικό συντονισμό των κινήσεων του ανθρωπίνου σώματος. Η έλλειψη της λόγω της νόσου, έχει σαν αποτέλεσμα την χαρακτηριστική συμπτωματολογία της πάθησης. Πρόκειται για χρόνιο νόσημα με προοδευτική και συχνότερα αργή εξέλιξη. Η μέση ηλικία έναρξης της νόσου είναι τα 70 έτη...
ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ Η ΝΟΣΟΣ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ
Οι πιο πρόσφατες ερευνητικές μελέτες καταλήγουν στο συμπέρασμα οτι το νόσημα είναι πολυπαραγοντικό. Σε ένα μικρό ποσοστό, 5-10%, έχει αποδειχθεί κληρονομική προδιάθεση. Στο μεγαλύτερο ποσοστό όμως φαίνεται οτι ρόλο παίζει κάποιος αδιευκρίνιστος προς το παρόν περιβαλλοντικός παράγοντας καθώς επίσης και η φυσιολογική γήρανση.
Όσον αφορά τον μηχανισμό πρόκλησης της νόσου έχει αποδειχθεί, μόλις τα τελευταία 5 χρόνια, οτι συσσωρεύεται παθολογική πρωτεΐνη (α-συνουκλείνης) μέσα στα νευρικά κύτταρα με αποτέλεσμα την δυσλειτουργία τους.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΝΟΣΟΥ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ
Αρκετά χρόνια πριν την εμφάνιση των κινητικών προβλημάτων της νόσου εμφανίζονται κάποια άτυπα συμπτώματα που ονομάζονται «πρόδρομα συμπτώματα της ν. Πάρκινσον». Ο ασθενής σε αυτή την φάση της νόσου μπορεί να εμφανίσει διάχυτους πόνους ή και εντοπισμένο πόνο στην άρθρωση του ώμου (παγωμένος ώμος), διαταραχές όσφρησης, ανήσυχο ύπνο με έντονες κινήσεις, αλλαγή στην ικανότητα γραφής (μικρογραφία) ή έντονες συναισθηματικές διαταραχές με κατάθλιψη ή μη ελεγχόμενο άγχος.
Ο λόγος πάντως που οι περισσότεροι ασθενείς θα επισκεφτούν τον νευρολόγο για εξέταση, είναι τα κινητικά και ουσιαστικότερα συμπτώματα της νόσου.
κινητικα συμπτωματα
- Τρόμος ηρεμίας: Ξεκινάει συνήθως στην μία πλευρά του σώματος , άνω ή κάτω άκρο και έχει το χαρακτηριστικό οτι είναι έντονος όταν το άκρο βρίσκεται σε ηρεμία. Σταδιακά μπορεί να επεκταθεί και στην άλλη πλευρά. Κάποιες φορές εμφανίζεται και τρόμος στην φωνή ή στο σαγόνι.
- Βραδυκινησία: Αν και ο κόσμος πιστεύει οτι το Πάρκινσον ισοδυναμεί με τρέμουλο, στην κλινική πράξη βλέπουμε αρκετά συχνά ασθενείς με την βραδυκινητική μορφή της νόσου, οι οποίοι μάλιστα μπορεί και να μην τρέμουν καθόλου. Βραδύτητα στην έναρξη οποιασδήποτε κίνησης, αλλαγή στον ρυθμό βάδισης, διαταραχή στην ισορροπία ή και πτώσεις στο έδαφος μπορεί να σχετίζονται με το νόσημα και πρέπει να εξετάζονται από ειδικό νευρολόγο.
- Μυϊκή δυσκαμψία: Πόνος και “μάγκωμα ” σε κάποιο άκρο με δυσκολία στην κίνηση αυτού. Η μειωμένη αιώρηση και ρυθμική κίνηση των χεριών κατά την βάδιση είναι από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά της νόσου.
- Προβλήματα ομιλίας – δυσκαταποσία: Σε πιο προχωρημένα στάδια της νόσου μπορεί να επηρεαστεί η άρθρωση του λόγου, η ένταση της φωνής (υποφωνία) καθώς και η δυνατότητα κατάποσης.
μη κινητικα συμπτωματα
Ανοϊκά συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν σε ασθενείς με ν.Πάρκινσον, πιο συχνά όμως σε προχωρημένο στάδιο και σε ασθενείς που εμφανίζουν το νόσημα σε μεγαλύτερη ηλικία. Έχει να κάνει συνήθως με αργή αντίληψη και επεξεργασία πληροφοριών και η εξέλιξη της είναι πιο αργή από άλλες μορφές άνοιας. Άλλα συμπτώματα που σχετίζονται με την νόσο είναι η δυσκοιλιότητα, η κατάθλιψη και η ορθοστατική υπόταση.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ ΤΟΥ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ
Το σημαντικό για τον ασθενή είναι μόλις εμφανιστούν συμπτώματα της νόσου να απευθυνθεί γρήγορα σε νευρολόγο για να μην καθυστερήσει η διάγνωση της νόσου. Ο νευρολόγος με την λήψη ιστορικού και την σωστή κλινική εξέταση του ασθενούς μπορεί να πει με μεγάλη βεβαιότητα αν είναι ν. Πάρκινσον.
Ειδική εξέταση για την νόσο είναι μόνο το σπινθηρογράφημα εγκεφάλου (με ραδιοφάρμακο) το οποίο στην πράξη ζητείται μόνο όταν δεν είμαστε σίγουροι για την νόσο. Ο νευρολόγος μπορεί να ζητήσει και άλλες εξετάσεις (αίματος, απεικονιστικές) για να αποκλείσει άλλα πιθανά νοσήματα που μπορεί να εμφανίζονται με παραπλήσια συμπτώματα.
θεραπεια τησ νοσου παρκινσον
Η δοσολογία και ο τρόπος χορήγησης της ντοπαμίνης είναι κάτι το οποίο εξατομικεύεται και εξαρτάται και από τις υπόλοιπες παθήσεις που μπορεί να έχει ο ασθενής. Δυστυχώς η αγωγή δεν δίνεται για να θεραπεύσει το νόσημα αλλά μόνο ως υποκατάσταση της ντοπαμίνης που δεν παράγεται πλέον από τα εγκεφαλικά κύτταρα.
Με τον τρόπο αυτό ανακουφίζονται αρκετά τα συμπτώματα του ασθενή. Υπάρχουν αρκετές φαρμακευτικές επιλογές που δίνονται στον ασθενή σε συνδυασμό ή μεμονωμένα προκειμένου να πετύχουμε το βέλτιστο αποτέλεσμα.
Αυτά είναι η λεβοντόπα, οι αγωνιστές ντοπαμίνης, η ρασαγιλίνη, οι αναστολείς COMT, ενώ στο προσεχές μέλλον θα υπάρχουν και άλλα διαθέσιμα. Σε πολύ προχωρημένα στάδια της νόσου και σε ασθενείς που έχουν ένδειξη για επεμβατική παρέμβαση μπορεί να ωφελήσει και η χειρουργική θεραπεία (εν τω βάθει εγκεφαλική διέγερση –DBS), η τοποθέτηση αντλίας απομορφίνης ή η συνεχής ντοπαμινεργική διέγερση.
Το πιο σημαντικό πάντως είναι οτι η αγωγή είναι διαφορετική σε κάθε έναν ασθενή και γιαυτό χρειάζεται πολύ συχνή κλινική παρακολούθηση (ανά τρίμηνο τουλάχιστον) και τακτική προσαρμογή των φαρμάκων.
νοσοσ παρκινσον και τροποσ ζωησ
Πολύ σημαντικό ρόλο στην μείωση των συμπτωμάτων και στην επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου φαίνεται να παίζει η άσκηση. Αερόβια άσκηση έντονη 3 φορές την εβδομάδα (περπάτημα, κολύμβηση, χορός) βοηθούν πολύ στο να παραμείνει ο ασθενής σε ένα καλό επίπεδο κινητικότητας ή και να βελτιωθεί αισθητά.
Επίσης απλές ασκήσεις που ενδυναμώνουν του μύες κυρίως του κορμού βοηθάνε στην καλύτερη ισορροπία του σώματος και στην μείωση του πόνου που προκαλείται από την καμπτοκορμία.
ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΙΑΤΡΕΙΟΥ
Δευτέρα και Παρασκευή:
16:00 – 21:00
Τρίτη και Πέμπτη:
10:00 – 13:00 και 16:00 – 21:00
Σάββατο:
11:00 – 14:00
Για επείγοντα περιστατικά καλέστε την Ιατρό: 694 850 9492
Φόρμα Επικοινωνίας